#3 Ambassadeur
Geboorte datum: 14-05-2001
Een van de betere sportherinneringen met betrekking tot motorrijden en RACE-KIDS is een van onze trainingsdagen op Assen in de zomer van 2023. We deden een soort estafette race waarbij ik enorm heb genoten van de ‘renner’ van ons team, want hij ging er echt voor. De renner brengt de transponder van de ene naar de andere rijder als die elkaar afwisselen. Ik vond het super grappig om te zien hoe hard hij rende en daarna moe naar ons stond te kijken, maar hij hield vol. Ik heb daar gedurende de dag heel veel plezier mee gemaakt, en natuurlijk ook met het team.
De andere sportherinnering is een trainingsdag in Poeldijk waar ik samen met Robert, Birgit en Cindy, een pocketbike instructeurs onderonsje hadden, een super leuke battle reden. We konden elkaar veel inhalen, waren erg gewaagd aan elkaar en ik was super trots en tevreden over onze training. Het was super leuk om eens de tijd te nemen met elkaar te trainen, aangezien we hier niet veel de kans voor krijgen gedurende vele RACE-KIDS dagen, waar we dan druk zijn met lesgeven en de rijders in onze groepen.
Je sporthistorie: de top 3 beste prestaties.
Ik heb zelf eigenlijk nooit een echte race meegedaan. Ik ben altijd bij RACE-KIDS dagen aan het lesgeven of zelf trainen, maar nooit met een doel tot winnaar of kampioen zijn. Mijn prestaties waar ik trots op ben zijn dan ook vooral gericht op mijn eigen doelen en beleving van de sport buiten daadwerkelijke raceprestaties om.
Zo b
en ik super trots op het durven opstappen op de R3. In het begin keek ik hier erg tegenop omdat ik het toch wel eng vond. Grote motor, grote circuit, en ik ben maar een relatief klein meisje. Dit leek mij te lastig, te zwaar en vooral ook wel spannend. Ik heb het na 1 a 2 jaar aandringen van het begeleidingsteam toch geprobeerd, en sindsdien rij ik elke zomer wel een paar keer mee op het grote circuit met de rest van onze trainingsgroep. Ik ben trots op het over mijn angst heen stappen en het telkens maar weer proberen, en ook de verbeteringen die ik terugzie in mijn eigen rijden.
Wat betreft pocketbiken ben ik vooral erg trots op het steeds beter leren lesgeven en reageren op de kinderen. Lesgeven moet je leren. Soms vind ik het nog steeds wel lastig om in te schatten wat een rijder nodig heeft van mij, maar ik probeer me altijd aan te sluiten bij de rijder en ik ben trots op de groei die ik daarin heb gemaakt.
Wat betreft het rijden op de pocketbike zelf had ik een periode van meer angst en zat ik er slecht in. De snelheid die ik had, kwam er niet uit en ik raakte erg onzeker over mijn vaardigheden als rijder. Gelukkig heb ik toen na een korte stop van een maand het gevoel – bijna uit het niets – weer teruggekregen en sindsdien is de groei weer mooi teruggekomen. Ik voelde me weer terug op mijn niveau en had weer meer zin in het rijden. En sindsdien heb ik mezelf weer verder kunnen ontwikkelen in mijn rijvaardigheden en voel ik me goed op het punt waar ik nu sta.
Je relatie met RACE-KIDS, (toen en nu)
Toen ik besloot toch ook deel te nemen aan RACE-KIDS dagen, werd ik vrijwel meteen ingezet als instructeur. En dat ben ik nu nog steeds. Verder heb ik voor een bepaalde periode het op mij genomen om de sociale media te managen en ook ben ik mij meer in fitness en voeding gaan verdiepen, waar ik zowel mezelf als de rijders mee van dienst kan zijn. Mijn relatie tot RACE-KIDS is dus eigenlijk heel breed en geeft mij veel opties tot groei en dingen uitproberen.
Positieve herinnering:
De meest positieve herinnering die ik zelf heb aan RACE-KIDS die ook voor andere rijders interessant is, is de begeleiding en het geduld dat ze met me hadden, toen ik een minder goede periode had. Toen ik angstig was en voor mijn gevoel mijn prestaties tegen vielen. Toen was iedereen erg lief, geduldig en probeerde met mij te werken aan hetgeen dat mij tegenviel, wat mij zelf tegenhield om vrij uit te rijden en open staan voor tips om te verbeteren. Het geduld en het gebrek aan ‘moeten presteren’ van de begeleiders hielp mij enorm om de rust te bewaren, nog steeds te kunnen genieten van het rijden. Zo kon ik mijn angst overwinnen, het plezier weer 100% terugvinden en daarna weer sterker terug te komen. Dat is dus een grote plus voor het begeleidingsteam, hun geduld voelde voor mij heel goed.
Welke tip heb je voor een nieuwe jeugd (en eventueel 16 jarige of oudere) rijder die de stap zet in sportief motorrijden?
Ga vooral motorsport doen om te genieten! Plezier staat altijd op plek 1. En om dan nog een tweede tip mee te sprokkelen: Focus op het proces en het leren motorrijden, niet puur op het resultaat. Je focus plaatsen op het leerproces geeft controle, focus op het resultaat levert veel eerder frustraties op als het niet is gelukt. Durf anderen ook om hulp en tips te vragen, spreek je uit over wat niet lukt en je toch wilt leren of wilt verbeteren, dat is procesmatig een goede werkwijze. Heb ik als rijder zelf en ook als instructeur in al mijn jaren lesgeven nu ervaren.
