#26 Ambassadeur
Er zijn heel veel dingen die mij bijzonder maken! Een vrouw die aan motor racen doet is op zich al bijzonder. Dan werk ik ook nog eens in de 
IT. Maar deze dingen worden hopelijk steeds minder bijzonder. Wat denk ik wel bijzonder zal blijven is mijn spontane obsessie met luiaards. Sinds ik verhuisd ben van Amsterdam naar Amersfoort, heb ik besloten dat ik van mijn penthouse een jungle vol dieren wil maken. En dan met name veel luiaards. Ik vind het zo uniek dat hun overlevingsstrategie juist traagheid is. Ik denk dus niet dat we een luiaard op een motor zullen zien stappen. Maar ik denk wel dat ik nog wat van de luiaards kan leren. Ik ben namelijk juist niet zo goed in rust nemen.
Geboorte datum 12-05-1995 en Cindy is woonachtig in Amersfoort en bevriend met Stefan.
Mijn leukste sportherinneringen
Bijzondere sportherinneringen ervaar ik tijdens de RACE-FUN sportdagen. Dat zijn de dagen op de ‘grote motor op het grote circuit’. Ik geniet elke keer enorm van het racen op de Yamaha R3. Zo waren we in 2023 waren we met alle RACE-KIDS instructeurs op circuits in Assen, Zandvoort, Mettet, Ecuyers en Clastres. Het zijn maar 7 dagen, maar dat maakt het voor mij elke keer toch weer extra spannend want op deze motor op deze circuits wil ik nog zoveel bijleren. En elke RACE-FUN sportdag dat ik weer een stapje verder gegroeid ben, ook een snellere tijd heb weten te zetten, ervaar ik een adrenaline kick. Dat gevoel dat ik tijdens zo’n race dag met onze groep kan beleven en delen zijn voor mij mooie sportherinneringen.
Eentje die er ook wel uit springt, is de keer dat ik mijn collega’s van werk had meegevraagd om te komen motorrijden. Ik werk in een IT team bij de Nederlandse Spoorwegen. Mijn collega’s waren wel erg nieuwsgierig geworden naar mijn sport en daarom had ik voor hun geregeld dat ze een dagje bij RACE-KIDS konden kennismaken met het sportief motorrijden op een voor hun veilige en makkelijke motor. Ik heb er een heel leuk filmpje van gemaakt waar ik ook met veel plezier naar terug kijk . https://youtu.be/K3yooIgqsoI?feature=shared
Mijn motorsporthistorie
Het is alweer lang geleden, maar ongeveer 20 jaar geleden ben ik begonnen met het motorrijden, toen op de pocketbike. Ik ben al vrij snel ook wedstrijden gaan racen in de NK junioren. Volgens mij heb ik niet vaak op het podium gestaan, maar ik ben toch trots dat ik mee deed! Toen ik na de oprichting van RACE-KIDS weer op een pocketbike stapte bleek ik het nog prima te kunnen en vooral er weer veel plezier aan te beleven. Op verzoek van het begeleidingsteam ben ik als instructeur mezelf gaan ontwikkelen. Heb vooral mogen ontdekken hoe leuk dat is. Naast mijn eigen uitdagingen, leerde ik die nu ook van andere deelnemers kennen. En als je daar met hun dan samen over kunt praten, ze kunt helpen is dat leuk. Ik heb er mijzelf door leren ontdekken als leider en begeleider. Ik pas het nu in mijn werk regelmatig toe. Inmiddels is RACE-KIDS in transitie en mag ik leren rijden op de elektrische pocketbikes. Dat rijdt wel anders dan een benzine motor, maar na een korte gewenning is het even leuk om te doen. Met veel plezier probeer ik ook op deze motor mijn grenzen weer te verleggen.
Bij RACE-KIDS heb ik de mogelijkheid gekregen om op een schakelmotor te gaan trainen. Na een kleine motor met automatische versnelling, was het wel een hele stap naar een schakelmotor.
Hier heb ik wel een tijdje voor nodig gehad voordat ik het schakelen goed onder de knie had. Inmiddels ben ik de 8 pk sterke Honda NSF wel voldoende de baas en kan ik hierin ook prima begeleiding geven op RACE-KIDS dagen. Ik rijdt sinds 2 jaar ook op de Yamaha R3. Dat is een grotere en zwaardere motor met zijn 17″ wielmaat en 140 kilo schoon aan de haak. Met zo’n 45 pk heeft die een topsnelheid richting de 200 km/u. Dit betekend dat je ook harder kan vallen. Het voelt dus veel spannender op de R3 dan op een pocketbike of een NSF. Toch rij ik nu al prima mee in de snelste trackday groepen op Ecuyers, Mettet, Clastres, Zandvoort en zelfs Assen. En daar ben ik extra trots op als je bedenkt dat de meeste mensen op die dagen op een motor rijden met vaak dik over de 100 pk aan vermogen, op een veel snellere motor dan onze ‘slome’ A2 categorie racemotoren. Veel van de rijders op die snellere motoren komen dan na onze sessies even buurten en vertellen dat we zo goed rijden op ‘slechts een R3’. Ja dan ben ik toch wel echt aan het glunderen!
Mijn relatie met RACE-KIDS
Mijn vader, Henk Schotman, heeft ons in 2005 op een demo dag op een pocketbike gezet. Kei eng vonden wij het, maar hij was enthousiast. En het duurde niet lang voordat ook wij fan waren. Wekelijks gingen we trainen met onze racesportvrienden, waaronder Bo en Steven Bendsneijder, onder deskundige begeleiding van onze Belgische riderscoach, Gerry Verhoeven. Het ging er steeds sneller aan toe. In de beginperiode van mijn middelbare school verloor ik de interesse een beetje. Gerry en Henk deden samen met Robert en Bo nog veel meer motorrace ervaring op. Zo’n 10 jaar later, na de start van RACE-KIDS, begon het bij mij toch ook wel weer heel erg te kriebelen. Inmiddels draai ik alweer vele jaren en met veel passie mee in het RACE-KIDS begeleidingsteam. RACE-KIDS en RACE-FUN voelen nu als een tweede familie waarbij ik graag de sportdagen doorbreng.
Mijn social media:
Insta: https://www.instagram.com/cindy_nr33/
Mijn herinnering aan RACE-KIDS die ik met jou, wegracesport enthousiasteling, wil delen?
Voor mij is motor racen een adrenaline kick; de snelheid, de stoerheid, je eigen grenzen verleggen én het samen ervan genieten. En vanuit RACE-KIDS merk ik dat iedereen motorracen weer op een andere manier kan beleven. Iedereen loopt tegen andere dingen aan: 
de ene vind de snelheid heel spannend, de ander vind het lastig de ideale lijn te vinden en een volgende vertrouwt de rijders om zich heen niet. Bij RACE-KIDS proberen we met persoonlijke begeleiding te kijken bij welke aspecten een rijder hulp kan gebruiken en dat bieden we dan doordat we kunnen voordoen, meerijden er een helder uitleg aan kunnen geven of ze videobeelden kunnen tonen. Zo ontwikkelingen zij zich, dag na dag, jaar na jaar. En als het dan lukt dan is de trotsheid die de rijder (en vaak ook ouder) dan uitstraalt echt fantastisch! Het maakt niet uit wat je kan of durft. Als je echt een goede rijder wil worden heb je sowieso veel geduld nodig. Het gaat om het blijven proberen en plezier maken op de trainingsdagen en tijdens race events. Maar wat ik wel echt het grootste compliment vind dat ik als begeleider bij RACE-KIDS te horen kreeg is dat sommige gezinnen aangeven de ze de RACE-KIDS sportdagen beleven als ‘gezins-therapie’. Naast het groeien in race skills, groeien de rijders ook als mens en dat heeft weer een positieve invloed binnen het gehele gezin. Dus ondanks dat ik een IT ben, heb ik blijkbaar ook therapeutische vaardigheden ontwikkeld. Een mooie bijvangst bij een fantastische sport en vrije tijd invulling.
Mijn fitheidsprogramma
Met sportieve inspanningen als boulderen, mountainbiken en tafeltennissen ontspan ik mijzelf en hou ik mijn conditie zowel mentaal als fysiek op peil.
Mijn tip als jij wil starten met motorrijden of sportief racen
Geef niet op! Ik heb inmiddels een groot aantal kinderen en volwassenen begeleid die beginnen met motorrijden of sportief racen. We lopen allemaal tegen persoonlijke angsten aan. Dit kunnen grote of kleine angsten zijn die de ontwikkeling in de weg zitten. Maar ik heb mijzelf maar ook vele van de rijders die we begeleiden voorbij hun angsten zien groeien. Mandy Schotman is daar een heel mooi voorbeeld van. Ze is net zo’n goede racer op de minibike en NSF als ik ben, maar de R3 durfde ze niet aan. Maar met heel veel doorzettingskracht en af en toe wat tranen rijdt ze nu met veel meer vertrouwen en hogere snelheden op het grote circuit met ons mee. Ik weet zeker dat het niet lang meer zal duren voor we ook op de R3 even snel zullen zijn en leuke battles met elkaar kunnen aangaan. Dat is toch altijd extra leuk en speciaal, helemaal omdat ze mijn zusje is !
